Περί, αρχαίου θεάτρου Σπάρτης.
Περί, αρχαίου θεάτρου Σπάρτης, ανακήρυξης έτους 2019, ως «Έτους Αρχαίου Θεάτρου Σπάρτης», από τον οργανισμό ΄΄Διάζωμα΄΄ και για την ανάδειξη των υπολοίπων ιερών και μνημείων της Αρχαίας Σπάρτης.
Με αφορμή την ανακήρυξη από το ΄΄Διάζωμα΄΄, του έτους 2019 ως ΄΄Έτους Αρχαίου Θεάτρου Σπάρτης΄΄, οφείλουμε να καλωσορίσουμε και να αναδείξουμε, την πρωτοβουλία αυτή, προσβλέποντας φυσικά, στην υλοποίηση και ολοκλήρωση των εργασιών μερικής αποκατάστασης, του αρχαίου θεάτρου της Σπάρτης, με τον πιο αριστοτεχνικό και πιστό στο αρχαίο θέατρο, τρόπο. Επίσης, οφείλουμε να χαιρετίσουμε τη διάθεση του ποσού των 100.000 δολαρίων, εκ μέρους του ιδρύματος J.M. Kaplan Fund, εξ Η.Π.Α., για την πρώτη φάση της εκτέλεσης εργασιών ανάδειξης του θεάτρου, τη χορηγία των 111.000 ευρώ, του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, για την προηγηθείσα μελέτη αποκατάστασης, καθώς επίσης και τις πολυετείς προσπάθειες του ΄΄Συνδέσμου Φίλων Ανασυγκρότησης του Αρχαίου Θεάτρου Σπάρτης ΄΄Γιτιάδας΄΄ ΄΄.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι, η κατασκευή του αρχαίου θεάτρου, των 16-18.000 θέσεων, όπως το γνωρίζουμε σήμερα στην εκτεταμένη του μορφή, με την ύπαρξη μαρμάρινων καθισμάτων, χρονολογείται στα τελευταία ελληνιστικά, πρώτα ρωμαϊκά χρόνια, κατά τον 1ο αιώνα π.χ.χ. Στα χρόνια της κλασικής περιόδου της αρχαίας Σπάρτης , πιθανόν να υπήρχε κάποιου είδους θέατρο, στο οποίο πιθανότατα πραγματοποιούνταν λατρευτικές εορτές και αγωνίσματα. Στην αρχαία Σπάρτη, παρότι στην αρχαϊκή περίοδο, άκμασε η λυρική ποίηση και οι μουσικοί αγώνες, σε σύνδεση πάντα με τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές, δεν πραγματοποιούνταν τραγωδίες και κωμωδίες, καθότι ήταν αθηναϊκό-ιωνικό πολιτιστικό στοιχείο και όχι σπαρτιατικό-δωρικό στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας.
Χωρίς να μειώνεται η αξία της ανάδειξης του αρχαίου θεάτρου, η οποία είναι πολύ σημαντική, έρχεται νομοτελειακά ο προβληματισμός και ο διάλογος που οφείλει να ανοιχθεί για τις εργασίες ανάδειξης που θα έπρεπε να έχει πραγματοποιήσει εδώ και πολλές δεκαετίες η Ελληνική Πολιτεία, για τα υπόλοιπα μνημεία, τόπους και ιερά της αρχαίας Λακεδαίμονος, ιδιαιτέρου κάλλους και παγκοσμίου ενδιαφέροντος, τα οποία ήταν σημαντικότερα σε ιστορική και πολιτισμική αξία, του ρωμαϊκού θεάτρου και τα οποία σκιαγραφούν και την ιδιαίτερη σπαρτιατική ταυτότητα.
Πολύ χαρακτηριστικός είναι ο Ναός της Αθηνάς Χαλκιοίκου. Ακριβώς επάνω από το αρχαίο θέατρο, στο υψηλότερο σημείο της Ακρόπολης της αρχαίας Σπάρτης, δέσποζε ο ναός της θεάς Αθηνάς, ο οποίος σύμφωνα με τον Παυσανία, είχε ιδρυθεί από τον Τυνδάρεω και τους γιούς του Κάστορα και Πολυδεύκη. Στα μέσα του 6ου αιώνα π.χ.χ., ο τεχνίτης Γιτιάδας, επένδυσε το ναό με χάλκινα ανάγλυφα και κατασκεύασε χάλκινο άγαλμα της θεάς. Εξ’ ου και πήρε την ονομασία, Χαλκίοικος. Ο Παρθενώνας της Σπάρτης, ο οποίος έχει ξεθεμελιωθεί. Τεράστιοι οι συμβολισμοί, ιστορικοί, μυθολογικοί και της χωροθέτησης του ναού.
Επίσης, αξίζει να γίνει αναφορά, γενικότερα στο χώρο της Ακρόπολης και της αρχαίας Αγοράς, που δεν έχουν ανασκαφεί και εξερευνηθεί, όσο θα έπρεπε.
Στην περιοχή πλησίον του Ευρώτα, ο χώρος που γινόταν η Απέλλα και ο ναός που αποδίδεται στο Λυκούργο, δεν βρίσκονται σε κατάσταση, που κάποιος να δύναται να τα επισκεφθεί.
Η περιοχή του ιερού της Ορθίας Αρτέμιδος, παρουσιάζει μεγάλη δυσκολία προσέγγισης, λόγω του κακού οδοστρώματος και τη διαρκή παραβατικότητα που παρατηρείται προς τους επισκέπτες, από τον πλησίον μη νόμιμο συνοικισμό.
Το Αμυκλαίον, ο ναός του Αμυκλαίου Απόλλωνος, το πιο σημαντικό ιερό των Σπαρτιατών. Τα Μενελάϊα, το πυραμιδοειδές μνημείο, στο λόφο πάνω από τον Ευρώτα. Τα μυκηναϊκά ανάκτορα του Μενελάου και οι θολωτοί τάφοι, στην Πελλάνα.
Επίσης, σημαντικά μνημεία και ιερά, τα οποία ευρέθησαν την τελευταία δεκαετία, κατά τη διάνοιξη των νέων οδικών αρτηριών, τα οποία όχι μόνο δεν αναδείχθηκαν, αλλά σκεπάστηκαν και καταχώθηκαν, κάτω από το χώμα και την άσφαλτο.
Όλα αυτά τα μνημεία και ιερά, έχουν τεράστια ιστορική και πολιτισμική αξία για την περιοχή μας και την ιδιαίτερη ταυτότητά της, που έκαναν το δωρικό κατά τα άλλα όνομα «ΣΠΑΡΤΑ», διάσημο σε ολόκληρη την υφήλιο. Αποτελεί χρέος μας να αναδειχθεί, όχι μόνο το αρχαίο ρωμαϊκό θέατρο, αλλά και τα υπόλοιπα σημαντικότατα μνημεία και ιερά, στη θέση που τους αξίζουν. Αποτελεί καθήκον μας, να τιμήσουμε τις ένδοξες προγονικές μορφές, αλλά και να αφήσουμε πολύτιμη παρακαταθήκη και για τις νεώτερες γενιές, προσδίδοντας προστιθέμενη πολιτισμική και αναπτυξιακή προοπτική, στην περιοχή της Σπάρτης, της Λακεδαίμονος, της Λακωνίας.
Περί, αρχαίου θεάτρου Σπάρτης, ανακήρυξης έτους 2019, ως «Έτους Αρχαίου Θεάτρου Σπάρτης», από τον οργανισμό ΄΄Διάζωμα΄΄ και για την ανάδειξη των υπολοίπων ιερών και μνημείων της Αρχαίας Σπάρτης.
Με αφορμή την ανακήρυξη από το ΄΄Διάζωμα΄΄, του έτους 2019 ως ΄΄Έτους Αρχαίου Θεάτρου Σπάρτης΄΄, οφείλουμε να καλωσορίσουμε και να αναδείξουμε, την πρωτοβουλία αυτή, προσβλέποντας φυσικά, στην υλοποίηση και ολοκλήρωση των εργασιών μερικής αποκατάστασης, του αρχαίου θεάτρου της Σπάρτης, με τον πιο αριστοτεχνικό και πιστό στο αρχαίο θέατρο, τρόπο. Επίσης, οφείλουμε να χαιρετίσουμε τη διάθεση του ποσού των 100.000 δολαρίων, εκ μέρους του ιδρύματος J.M. Kaplan Fund, εξ Η.Π.Α., για την πρώτη φάση της εκτέλεσης εργασιών ανάδειξης του θεάτρου, τη χορηγία των 111.000 ευρώ, του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, για την προηγηθείσα μελέτη αποκατάστασης, καθώς επίσης και τις πολυετείς προσπάθειες του ΄΄Συνδέσμου Φίλων Ανασυγκρότησης του Αρχαίου Θεάτρου Σπάρτης ΄΄Γιτιάδας΄΄ ΄΄.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι, η κατασκευή του αρχαίου θεάτρου, των 16-18.000 θέσεων, όπως το γνωρίζουμε σήμερα στην εκτεταμένη του μορφή, με την ύπαρξη μαρμάρινων καθισμάτων, χρονολογείται στα τελευταία ελληνιστικά, πρώτα ρωμαϊκά χρόνια, κατά τον 1ο αιώνα π.χ.χ. Στα χρόνια της κλασικής περιόδου της αρχαίας Σπάρτης , πιθανόν να υπήρχε κάποιου είδους θέατρο, στο οποίο πιθανότατα πραγματοποιούνταν λατρευτικές εορτές και αγωνίσματα. Στην αρχαία Σπάρτη, παρότι στην αρχαϊκή περίοδο, άκμασε η λυρική ποίηση και οι μουσικοί αγώνες, σε σύνδεση πάντα με τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές, δεν πραγματοποιούνταν τραγωδίες και κωμωδίες, καθότι ήταν αθηναϊκό-ιωνικό πολιτιστικό στοιχείο και όχι σπαρτιατικό-δωρικό στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας.
Χωρίς να μειώνεται η αξία της ανάδειξης του αρχαίου θεάτρου, η οποία είναι πολύ σημαντική, έρχεται νομοτελειακά ο προβληματισμός και ο διάλογος που οφείλει να ανοιχθεί για τις εργασίες ανάδειξης που θα έπρεπε να έχει πραγματοποιήσει εδώ και πολλές δεκαετίες η Ελληνική Πολιτεία, για τα υπόλοιπα μνημεία, τόπους και ιερά της αρχαίας Λακεδαίμονος, ιδιαιτέρου κάλλους και παγκοσμίου ενδιαφέροντος, τα οποία ήταν σημαντικότερα σε ιστορική και πολιτισμική αξία, του ρωμαϊκού θεάτρου και τα οποία σκιαγραφούν και την ιδιαίτερη σπαρτιατική ταυτότητα.
Πολύ χαρακτηριστικός είναι ο Ναός της Αθηνάς Χαλκιοίκου. Ακριβώς επάνω από το αρχαίο θέατρο, στο υψηλότερο σημείο της Ακρόπολης της αρχαίας Σπάρτης, δέσποζε ο ναός της θεάς Αθηνάς, ο οποίος σύμφωνα με τον Παυσανία, είχε ιδρυθεί από τον Τυνδάρεω και τους γιούς του Κάστορα και Πολυδεύκη. Στα μέσα του 6ου αιώνα π.χ.χ., ο τεχνίτης Γιτιάδας, επένδυσε το ναό με χάλκινα ανάγλυφα και κατασκεύασε χάλκινο άγαλμα της θεάς. Εξ’ ου και πήρε την ονομασία, Χαλκίοικος. Ο Παρθενώνας της Σπάρτης, ο οποίος έχει ξεθεμελιωθεί. Τεράστιοι οι συμβολισμοί, ιστορικοί, μυθολογικοί και της χωροθέτησης του ναού.
Επίσης, αξίζει να γίνει αναφορά, γενικότερα στο χώρο της Ακρόπολης και της αρχαίας Αγοράς, που δεν έχουν ανασκαφεί και εξερευνηθεί, όσο θα έπρεπε.
Στην περιοχή πλησίον του Ευρώτα, ο χώρος που γινόταν η Απέλλα και ο ναός που αποδίδεται στο Λυκούργο, δεν βρίσκονται σε κατάσταση, που κάποιος να δύναται να τα επισκεφθεί.
Η περιοχή του ιερού της Ορθίας Αρτέμιδος, παρουσιάζει μεγάλη δυσκολία προσέγγισης, λόγω του κακού οδοστρώματος και τη διαρκή παραβατικότητα που παρατηρείται προς τους επισκέπτες, από τον πλησίον μη νόμιμο συνοικισμό.
Το Αμυκλαίον, ο ναός του Αμυκλαίου Απόλλωνος, το πιο σημαντικό ιερό των Σπαρτιατών. Τα Μενελάϊα, το πυραμιδοειδές μνημείο, στο λόφο πάνω από τον Ευρώτα. Τα μυκηναϊκά ανάκτορα του Μενελάου και οι θολωτοί τάφοι, στην Πελλάνα.
Επίσης, σημαντικά μνημεία και ιερά, τα οποία ευρέθησαν την τελευταία δεκαετία, κατά τη διάνοιξη των νέων οδικών αρτηριών, τα οποία όχι μόνο δεν αναδείχθηκαν, αλλά σκεπάστηκαν και καταχώθηκαν, κάτω από το χώμα και την άσφαλτο.
Ομάδα Λακεδαιμονίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου